(Verb) nie wierzyć (w), nie uwierzyć (w);
disbelieve that - nie (u)wierzyć, że;
vt nie wierzyć (komu, czemu w kogo, co)
(in) nie wierzyć (w), nie dawać wiary (komuś, czemuś)
vt vi nie wierzyć
NIEDOWIERZAĆ KOMUŚ CZEMUŚ
nie dawać wiary
niewiarygodny
Przykłady użycia
Przykłady dopasowywane są do haseł w zautomatyzowany sposób - nie gwarantujemy ich poprawności.
When a disbeliever says he knows that there isn't, he is accused of arrogance.
All those horror stories of incest survivors being disbelieved by their families: that wasn't happening to me.
Then why the hell are you so quick to disbelieve me?
W takim razie, dlaczego do cholery jest tak szybki, nie wierzysz mi?
I can't disbelieve when I never had any belief.
Ja nie odrzucam przekornie wiary. Nigdy jej nie miałem.
My job isn't to believe or disbelieve. It's to act or not to act.
Moim zadaniem nie jest wierzyć czy nie wierzyć ale działać czy nie działać.
And how could you disbelieve
I jak można nie wierzyć, gdy usłyszy się słowa Allaha?
Now, personally, I have no reason to disbelieve... ...anything that you've said to me.
Osobiście nie mam żadnych powodów, żeby nie wierzyć... w to, co powiedziałaś.