(Noun) rokoko;
(Adjective) rokokowy, w stylu rococo; zbyt ozdobny, pretensjonalny;
n C, adj rokoko
rokoko
rocaille m, rokoko n, rokokowy
ROKOKOWY
(having excessive asymmetrical ornamentation
"an exquisite gilded rococo mirror")
rokokowy
(fanciful but graceful asymmetric ornamentation in art and architecture that originated in France in the 18th century)
rokoko
rokoko n
rokoko m
Przykłady użycia
Przykłady dopasowywane są do haseł w zautomatyzowany sposób - nie gwarantujemy ich poprawności.
Baroque and rococo
barok i rokoko
Equally, it's hard not to draw the conclusion that the songs from The Suburbs achieve the same cumulative mass-euphoria effect, via a weirder, more nuanced, less obviously bombastic route: one track is fittingly titled rococo, but Butler performs it with such blunt ferocity that virtually every string on his acoustic guitar is broken.
They usin' the house to practice music, of the Rococo,
Oni używają dom by ćwiczyć muzykę Rokoko,
But it was full of rococo furniture and a wine cellar and...
A tam było pełno mebli rococo, piwnica wina i...